Meer over oordelen.

Onze oordelen tonen daarom ons eigenbelang, onze zelfzucht (egoïsme). Daarmee laten we precies zien waarin wij zelf nog te kort schieten. Indien wij (ver)oordelen dan toont en voedt dat oordeel vooral onze zelfzucht. Een veroordeling of een oordeel betreft altijd het verwijt van zelfzucht dat we bij de ander denken te zien. Dit lijkt op het weg willen slaan van een pijnlijke plek. Door het slaan zal de pijn toenemen, niet verdwijnen. Door het oordeel over de zelfzucht van een ander, openbaren we onze eigen zelfzucht, ons eigenbelang. Oordelen en veroordelen heeft te maken met een hoogmoedig en vals besef van de eigen superioriteit. Daarom adviseert God de Vader ons niet te (ver)oordelen, want het oordeel (be)treft dan in wezen ons zelf.

Geen rechter willen zijn

Zit in jouw hart nog een kleine rechter? Wil je helemaal volgens Mijn ordening zijn, dan moet je deze rechter ook uit je hart verbannen. Jakob Lorber in: “Van de hel tot de hemel” deel 1, 111. 

Voorbeelden van laatste oordelen

Er is een laatste oordeel voor elke Kerk, wanneer zij verwoest is, of wanneer in haar geen geloof meer is. Het laatste oordeel van de Oudste Kerk was daar toen zij te gronde ging, zoals in haar laatste nageslacht vlak voor de vloed. Het laatste oordeel van de Joodse kerk was daar, toen de Heer in de wereld kwam. Een laatste oordeel zal ook aanbreken, wanneer de Heer zal komen in de heerlijkheid. Niet dat dan de aarde  en de werld zullen vergaan, maar de Kerk vergaat. De wereldse kerk zal totaal verdwijnen. Maar dan wordt altijd weer een nieuwe Kerk door de Heer opgewekt, zoals ten tijde van de vloed de Oude kerk, en ten tijde van de Komst van de Heer de oorspronkelijke Kerk van de heidenen. Zo ook wanneer de Heer zal komen in de heerlijkheid. Dit wordt ook onder de Nieuwe hemel en de Nieuwe Aarde verstaan. Op dezelfde wijze wordt het verstaan bij iedere wedergeborene, die een mens van de Kerk of een Kerk wordt. E. Swedenborg, Hemelse verborgenheden nr. 931.